برگزاري آيين سنتي وداع با رمضان در بافق/ جشن فطر و سنت‌هاي ويژه عيد مسلمين

به گزارش خبرنگار مهر، در اين آيين، زنان مسن‌تر و مردان ريش سفيد محل با دعوت از مردم محله خود در مكانهاي مختلف، گردهم مي‌آيند و آئين وداع با رمضان را به جاي مي آورند.

زنان در منازل به صورت گروه هاي مختلف محله اي و مردان در مساجد محله خود جمع مي شوند و با دعا، تضرع و خواندن اشعار، با اين ماه پر بركت خدا وداع مي كنند.

در اين آيين يكي از سالخوردگان جلسه روي صندلي يا پله منبر مي نشيند و اشعاري در وصف ماه مبارك رمضان مي خواند و بقيه مصرع دوم را با صداي بلند تكرار مي كنند.

آمدیم از سفر دور و دراز رمضان                   پی نبردیم به زیبایی راز رمضان 

هر چه جان بود سپردیم به آواز خدا              هر چه دل بود شکستیم به ساز رمضان

سر به آیینه الغوث زديم در شب قدر             آب شد زمزمه راز و نیاز رمضان

دیدم این قدر همان آینه خلّصناست             دیدم آیینه‌ام از سوز و گداز رمضان

بیش از این ناز نخواهیم کشید از دنیا          بعد از این دست من و دامن ناز رمضان

نکند چشم ببندم به سحرهای سلوک        نکند بسته شود دیده باز رمضان

صبح با باده شعبان و رجب آمده بود            آن که دیروز مرا داد جواز رمضان

شام آخر شد و با گریه نشستم به وداع      خواب دیدم نرسیدم به نماز رمضان

يا اشعار ديگري نظير:

دير آمدي و زود مي روي ماه مبارك، الوداع   در نزد سبحان مي روي، ماه مبارك الوداع

 در نزد يزدان مي روي، ماه مبارك الوداع   پيغام ما با او بگو، غرق گناهيم، الوداع.

سپس زنان و مردان اين ماه عزيز را بدرود مي گويند و براي بيماران، حاجتمندان، سلامتي مسلمانان، مغفرت درگذشتگان، آمرزش گناهان و ... دعا مي كنند.

خداوندا، ماه رمضان چون زمانش به سررسید و عدد روزهایش به آخر، نزديك مي شود، قصد رفتن از ميان ما كرد پس اكنون با دل و جان مي گوئيم:

بدرود ای بزرگترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا؛ بدرود ای بهترین ماه در همه روزها و ساعتها. بدرود که آزادشدگان از عذاب خداوند، در تو چه بسیارند و چه نیکبخت است آن که حرمت تو را نگه داشت. بدورد که چه بسا گناهان از نامه عمل ما زدودی و چه بسا عیب ها که از ما پوشیدني شد. بدرود که سرشار از برکات بر ما آمدی و ما را از آلودگی های گناه شست و شو دادی. بدرود که به هنگام وداع از تو نه غباری به دل داریم و نه از روزهات ملالتی در خاطر. بدرود تو را و آن شب قدر تو که از هزار ماه بهتر است. بار خدایا ما آشنای این ماهیم، ماهی که ما را بدان شرف و منزلت دادی و بر برکت نعمت و احسان خویش، روزه داشتنش را توفیق دادی؛ در حالی که مردمانِ بي دين قدرش را نشناختند و با شوربختیِ خویش از فضیلتش محروم ماندند. خداي كريم، اگر کسی از بندگان تو، حق این ماه را آنچنان که شایسته اوست رعایت کرده، وظایف خود و احکام آن را به جای آورده، از گناهان پرهیز کرده و به تو تقرب جسته، اورا در درياي مغفرت و رحمتت از گناهان پاك و منزه ساز. الهي،  چنین توبه ای را از ما بپذیر و از ما خشنود شو و ما را در آن توبه ثابت قدم گردان.

آنگاه بزرگ مجلس كه از افراد كهنه كار و باسواد است، چند دعا برگرفته از كتاب بزرگان علمي و ديني به زبان عربي و فارسي  قرائت و معني مي كند و بقيه حضار نيز آمين مي گويند.

ما را به ماه رمضان رساندى و ما در زیر بار نعمتهاى تو بودیم و در نزد ما بود بهره هاى تو و احسانت و منّت هاى پى در پیت و به همین جهت تو را ستایش کنم به آخرین حد ستایش ستایشى جاویدان و دائمى و ماندنى و همیشگى و بى حد و انتهایى که تا ابد پایان نداشته باشد، براستى که برجسته است ثناى تو پس از تو خواهم به ذات بزرگوارت و کلمات تامه و کاملت که اگر گناهى به گردن من باقى مانده که آن را نیامرزیده اى یا مى خواهى مرا به جرم آن عذاب کنى یا به آن مرا بسنجى مى خواهم  که طلوع نکند سپیده دم

و بدين ترتيب و اينچنين رسم، از ماه پر فضيلت خدا وداع مي كنند و آرزو دارند كه خداوند اين ماه رمضان را ماه رمضان آخر زندگي آنها قرار ندهد.

بار خدایا و تو در زمره برگزیده این وظایف و اعمال ویژه از واجبات، ماه رمضان را قرار دادی و از میان همه زمانها و روزگارها، اختیارش کردی و بر همه اوقات سال برتری اش نهادی، زیرا که در آن قرآن و نور نازل کردی و مردمان را به پای خاستن برای عبادت خود ترغیب فرمودی و شب قدر را که از هزار ماه بهتر است تجلیل نمودی؛ و چون رمضان را به ما عطا کردی، ما را بر دیگر امتها مقدم داشتی و ما به فرمان تو روزهاي این ماه را روزه گرفتیم و با یاری تو شب را به قیام در عبادت سپری کردیم و اینگونه خود را در معرض رحمتت که ما را در جوار آن نهاده ای، قرار دادیم و آن را وسیله ای برای دریافت ثواب تو ساختیم.

بارخدایا اینک ما با رمضان وداع می کنیم، همچون وداع با عزیزی که فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را غمگین و گرفتار وحشت و تنهایی کند؛ عزیزی که او را بر ما پیمانی است که باید نگه داریم و حرمتی که باید رعایت کنیم و حقی که باید ادا كنيم تا سال ديگر برسد و رمضاني ديگر، اگر باشيم و در زمره عبادت كنندگان خالق اين ماه  پر خير وبركت قرار گيريم.

عليرضا مهرانپور